Ævisaga Dosta - Þriðja bindi, Drykkfelldi Heimdellingurinn

4. Kafli - Hvernig ég varð alki
Þegar 2 vikur voru í að búslóðargámurinn yrði sendur í heimahagana var ég að lesa í gegnum reglugerðamannvirki íhaldsins. Hrollur hríslast stöðugt um mig yfir höftunum á innflutningsheimildum og boðunum og bönnunum. Brá mér þó einna mest þegar ég rak augun í eftirfarandi: "Áfengi og tóbak í búslóðum er ekki tollfrjálst; við komu til landsins geta þeir sem flytja búferlum notið tollfríðinda sem ferðamenn hvað varðar þess konar varning."

Gekk ég hægum skrefum í átt að vínskápnum og vonaði innst inni að við ættum bara 4 léttvínsflöskur en ástandið var miklu verra en ég gat ímyndað mér. Skápurinn var stútfullur af vínanda enda er varla smakkað á sterku áfengi á þessum bæ heldur safnast það upp eins og hráviði. Hvaðan það kemur veit enginn! En engu að síður var ljóst að það væri synd að farga því, sérstaklega þegar verðmætin voru umreiknuð yfir í krónuna sterku.

Úr varð að ég gerði drykkjuplan fyrir 14 daga. Útgangspunkturinn var sá að ég yrði aldrei svo slöraður að ég gæti ekki keyrt bifreiðina enda í nógu að snúast svona rétt fyrir flutning. Því voru sjússarnir dreifðir yfir sólarhringinn. Skemmst er frá því að segja að þessar 2 vikur breyttust í 24 ár og nú er ég enn lunkinn við að keyra Volvóinn þótt drukkinn sé. Ég er að vísu enn í Svíþjóð enda áfengið miklu ódýrara hér. Nú er ég alltaf c.a. 24% VOL viss um að kannski hefði ég átt að farga helvítinu.