Tannlæknasaga

Tannlæknar eru einn furðulegasti hópur sem ég hef kynnst, ég hef sagt sumum frá því þegar ég fór til tannlæknisins sem var búinn að missa röntgenleyfið og lýsti með vasaljósi í gegnum tennurnar mínar. Ég var því alveg tilbúinn að fara í mjög jákvæða tannlæknareynslu þegar mér bauðst að fara til tannlæknis Karls Gústafs Svíakonungs. Auðvitað er sú stofa á herragarði í miðjum Stokkhólmi (sjá www.wagnshuset.se/)

Kóngurinn okkar (leigusalinn okkar) var búinn að segja mér að ég þyrfti að vera tilbúinn með nokkra brandara því tannlæknirinn elskar að gantast. Helst þyrfti ég að vera með einhvern grófan á takteinunum. Þá strax vissi ég að ég var kannski ekki að fara á réttan stað, en ég virti af vettugi öll hættumerki, og þau urðu fleiri sem ekki tekur að rekja hér. En þegar ég hitti tannlækninn bjóst hann svo mikið við einhverju gullkorni frá mér að hann tók bakföll þegar ég heilsaði kurteisislega. Alveg sama hvað ég reyndi að tala við hann á sænsku talaði hann við mig á Texas-Ammrísku og alltaf skein í lygilega samstillta tannstellið hans sem fór mjög vel við teygðu húðina í kringum augun. Það merkilega við þessa tannlæknastofu er að það er svo fínt þarna (fáar græjur en voða elegant) að svona skyrp-vaskur passar ekki alveg inn. Það er því ekki hægt að skyrpa fyrr en eftir heimsóknina. Það er ótrúlega óþæginlegt eins og fólk getur ímyndað sér.

Erindi mitt við tannlækninn var fyrst og fremst að láta hreinsa tennurnar og bara tékka hvort ekki væri allt í lagi. Ég hef ekki fundið stakan verk í tönnunum í mörg ár. Hann sendi mig beint í röntgen og spjallaði við mig í 1000 desibela tóntegund á meðan á framkölluninni stóð. Ég var pínulítið hissa á að hann skyldi ekki nota tímann til að hreinsa tennurnar. Síðan skoðuðum við saman myndina og sáum ekkert markvert. En hann vildi samt fá mig aftur til að pota í þær. Ég tók nú ekki vel í það en minnti hann á að það ætti eftir að hreinsa tennurnar. Hann horfði á mig eins og ég hefði sagt eitthvað hræðilegt um ömmu hans. Hann hélt nú ekki! Aðstoðarmaður hans myndi vinna skítverkin. En aðstoðarmaðurinn átti ekki tíma þennan dag. Af algjörri tilviljun átti aðstoðarmaðurinn og tannlæknirinn samhliða tíma viku síðar. Svo ég neyddist hálfpartinn til að panta líka hjá tannlækninum í tannapot. Þegar ég kom í þessa heimsókn var auðvitað hreinsarinn veikur svo ég fór bara í tannapot. Þegar hann var að kroppa í jaxlinn á mér festist eitthvað kropptólið sem hann sagði að væri ekki gott merki. Ég þyrfti að koma aftur til að láta laga það. Þegar maður getur ekki skyrpt getur maður ekkert sagt svo ég lét mig hafa það að tannsi bókaði annan tíma.

En þá er komið að deginum í dag. Ég fór í morgun í viðgerð á tönninni sem var örugglega stálhraust fyrir. Hann sagði mér að það væri möguleiki á að tönnin mín væri dauð svo hann vildi prófa tilfinninganæmni hennar áður en hann deyfði. Ég sagði að það væri nú allt í lagi, (ég þoli nú alveg smá kropp í viðbót) en hann hafði aðrar hugmyndir og byrjaði að bora!!! Ég öskraði upp en tannsi og klínikdaman skelltu upp úr bæði í kór og sögði eins og samhæft skautapar “NO! It’s not dead!”.

Svo fyllti hann tönnina með einhverju plasti sem hann sagði að myndi endast til vors. Þá yrði ég að ákveða hvort ég vildi fá gull eða postulín. Það kostar 95.000, ofaná þetta ævintýri. Ég kvaddi hann og sagði að ég myndi hringja í vor. Ég á enn eftir að láta hreinsa í mér tennurnar. Núna er ég með tannpínu og hausverk!

Af hverju lærir maður ekki?
Dosti